ZARYS HISTORII I ZADAŃ STOWARZYSZENIA
Stowarzyszenie powołano 6 maja 1989 r. w Legnicy pod nazwą STOWARZYSZENIE PRZYJACIÓŁ DROHOBYCZA, które następnie przekształcono w dniu 13 czerwca 1992 r. w STOWARZYSZENIE PRZYJACIÓŁ ZIEMI DROHOBYCKIEJ z siedzibą ZARZĄDU GŁÓWNEGO we Wrocławiu.
Cel i zadania SPZD to pomoc Rodakom zamieszkującym Ziemię Drohobycką, współpraca z tamtejszymi organizacjami polskimi i wspólnotami parafialnymi, integracja krajanów Ziemi Drohobyckiej mieszkających w Polsce i poza Jej granicami, badania historyczne i publikacje, dbałość o zachowanie i rozwój polskiej spuścizny kulturalnej Ziemi Drohobyckiej oraz kultywowanie drohobyckich tradycji kresowych i przekazywanie ich następnym pokoleniom.
Grupa członków założycieli SPZD
Zarząd Główny STOWARZYSZENIA, poprzez swoich przedstawicieli uczestniczy w działaniach dotyczących ziemi drohobyckiej. Nie sposób wymienić wszystkich. Oto niektóre nasze działania w latach 2002–2005.
W tym czasie uczestniczyliśmy w:
- Sesji poświęconej Brunonowi SCHULZOWI, organizowanej przez naukowców ukraińskich, Polonistycznego Centrum Informacji miejscowego Uniwersytetu Pedagogicznego w Drohobyczu.
- Zorganizowanej akcji z formą poparcia dla wydanej książki Wiesława Budzyńskiego pt. „Schulz pod Kluczem” – książkę, dzięki prowadzonej akcji, uznano „Książką Roku 2002”.
- Rozmowach dotyczących Cmentarza w Drohobyczu. W wyniku rozmów z władzami miasta wykonano remont kaplicy cmentarnej i bramy wejściowej oraz pokryto asfaltem ścieżkę prowadzącą do kaplicy.
- Organizacji i finansowaniu II i III dni Kultury Kresowej w Legnicy. Na uroczystościach tych wystąpiły chóry dziecięce: „Odrodzenie” z Drohobycza i „Dzieci słońca” z Truskawca oraz „Wirtuozi Drohobycza”.
- Zorganizowaniu w Warszawie – w Święto Niepodległości w roku 2003, występów dwóch zespołów artystycznych: chóru „Cantus Animae” i mandolinistów „Leśne kwiaty” z Drohobycza.
- Uczestniczyliśmy w rozmowach w sprawie, w której zaangażowane było Koło Śląskie (obecnie nie istniejące), dotyczącej remontu zabytkowego, drewnianego domu z 1860 roku, przeznaczonego do rozbiórki przez władze ukraińskie. Właścicielki tego domu Pani Czesława Głogowska mieszkająca w Bytomiu i Pani Helena Raińska zamieszkała w Truskawcu, przekazały go Zjednoczeniu Nauczycieli Polskich na Ukrainie. Podjęto decyzję, że powstanie w tym pięknym zabytku Centrum Metodyczne Nauczania Języka i Kultury Polskiej. Renowacja drewnianej budowli, którą nazwano Domem Polskim, wymaga gruntownych prac, co wiąże się z dużymi kosztami. Pomoc o którą prosimy, można kierować na konto Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” na adres: 31-008 Kraków, Rynek Główny 14. Bliższych informacji udziela pani Krystyna Gąsowska, dyrektor oddziału , tel. 012 422 61 58 lub 012 422 63 41.
- Odnowieniu i przekazaniu oryginału obrazu Matki Bożej z kaplicy kolejarskiej w Drohobyczu do kościoła Bonifratrów Św. Jana Bożego w Warszawie. Obraz po oprawieniu został umieszczony na ołtarzu głównym.
Poza udziałem, w wymienionych przedsięwzięciach, SPZD działa dla dobra i na pożytek rodaków na wschodzie – zamieszkałych na Ziemi Drohobyckiej. Nasze osiągnięcia to miedzy innymi:
- Remont kaplicy kolejarskiej na dworcu w Drohobyczu.
- Porządkowanie cmentarza w Borysławiu na Hukowej Górze.
- Udzielanie pomocy materialnej (zapomóg) – dla nauczycieli polskich szkół sobotnich i najbardziej potrzebującej młodzieży z Drohobycza, uczącej się w Polsce.
- Zakończono remont dachu kościoła w Drohobyczu. Była to wymiana więźby dachowej i pokrycie dachu blachą miedziana (ok. 250 m2).
- Przekazano księdzu Kardynałowi Jaworskiemu zakupiony Ornat dla kresowej parafii rzymsko-katolickiej.
- Organizowano kolonie letnie dla dzieci i 3 opiekunów w Korbielowie u Ojców Dominikanów i innych miejscach, oraz urządzono 3 tygodniowy obóz dla młodzieży z drużyny harcerskiej „Orliki” z Drohobycza (2004 ).
- Zorganizowano Zjazd Schodniczan.
- Zrealizowano też wiele innych przedsięwzięć, których nie sposób nawet w skrócie opisać. Są one opisane w poszczególnych numerach periodyka „Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej”, który ukazuje się dwa razy do roku.
Wymienione działania były finansowane z uzyskanych dotacji, głównie staraniem koła warszawskiego oraz ze składek i darowizn członków STOWARZYSZENIA.